Esgiz Defteri

20’sinde bir asker, daha çocuk, daha toy.. Hayata daha yeni atılmış, atılabileceği en karışık zamanda. Ankara’da bir olaya polis karışmak istememiş, askeri öne atmış. Çıkan kargaşada bir el silah sesi. Daannn.. Sırtından giren kurşunla hemen orada ölen genç bir çocuk. Hayalleri olan, sevdiği olan, annesinin korkuyla terhisini beklediği bir çocuk. Hayatının baharında kalbine giren bir kurşunla ölen “çocuk”..

17 yaşında, daha lise öğrencisi başka bir çocuk. Daha ilk aşkını bile yaşayamamış belki. İlk sigarasını omuz omuza kavga ettiği arkadaşlarıyla içmiş. Hiç yere öldürülen arkadaşlarının adını haykırmak için toplanmışlar. Çıkan kargaşada bir el silah sesi duyulmuş. Daannn.. Arkadaşlarıyla toplanıp karakola götürülmüş ve katil olduğu söylemiş. Adli tıptan yargı mensuplarına kadar herkes suçsuz dese de asılmış bir çocuk. Daha 17’sinde. Daha yolun başında, boynuna geçirilen bir ilmekle ölen “çocuk” ..

…

İnandığım görüşleri sonuna kadar savunsam da hiçbir zaman “fanatik” olmadım, olamadım. Olanları da anlayamadım. Aksini gösteren tüm raporlara ve yargıtayın kararı 2 kere bozmasına rağmen asılan Erdal’a üzüldüğüm kadar, belki de (!!) bir arkadaşı tarafından öldürülen ve Erdal’ı suçsuz yere asmak için “kullanılan” Zekeriya’ya da üzülemez miyim?

Çocuklarınızı İnternet’te korumayı düşüneceğiniz kadar ifade özgürlüğünü de düşünün, kadın hakları yürüyüşlerindeki destekçi erkekleri kovacağınıza onlarla nasıl güçlenebileceğinizi düşünün, başörtüsünün özgürlüğünü savunurken alkol almanın da bir özgürlük olduğunu hatırlayın..

Yıllar sonra penaltının doğru bir karar olup olmadığı tartışılmaz, maçın 1-0 bittiği söylenir sadece. Bazı şeyleri fanatikçe savunmadan önce açın bir araştırın, o penaltı doğru mu gerçek mi diye, o penaltı için biri bacağını mı kırmış yoksa sırf göstermelik kendini yere atıp kıvranmış mı..

(Teoman’ın akrabası olan Erdal Eren ve Zekeriya için yazdığı parça)

(Grup Yorum’un Erdal için parçası)

(Ve son noktayı Sezen Aksu koysun)