Eskiz

Aşk yeni bir şehirle tanışmak gibidir. Her adımı, her noktası ayrı bir heyecandır. Her saniyesi bir yeniliktir. İnsanı içine çeker adım adım, nefes nefes.

Önce küçük adımlarla başlarsın, korkarsın bir anda ondan. Kendini güvensiz hissetsen de geri dönmeyi de istemezsin. Her sokağını tek tek dolaşıp havasını içine çekmek istersin. Her köşe başında ayrı bir heyecan yaşarsın. Bazen kötü noktalarla da karşılaşırsın, ama onlarla baş etmeyi öğrenirsin. Ya o noktadan bir daha geçmezsin, ya da o noktayı düzeltmek için uğraşırsın. Gece sokakları bir başkadır, gündüz bir başkadır. Rüzgarı bile başka eser. Tanımadığını hasta bile edebilir o rüzgar. Sıcak, sevecen davranır ama bir anda buz gibi gelir, çarpar ayazı. Hazırlıklı değilse yıkar insanı, dayanamaz. Ama ona da uyum sağlanırsa hiç bir dert kalmaz arada.

Ama bir süre sonra o şehir de tanıdık olur insan için. Biliyordur sokaklarındaki çukurlar, köşe başlarındaki çocukları, havasını, suyunu. Eski heyecanını vermez olur bir yerden sonra. Aynı şeyleri yaşadığını hissedersin. Artık “yeni şehir” değildir senin için, sıradan bir yerdir. Tekrar eski heyecanları aramaya çalışırsın. Farklı bir gözle bakmaya çalışırsın. Bazı şehirler vardır ki sana sürekli yeni tatlar sunar, bazılarıysa bitti der bir yerden sonra. İşte o noktada yeni bir şehre gitmenin, yeni bir heyecanın içine girmenin gerekli olduğunu bilirsin.

Ve bir bavul, bir sırt çantası alıp, belki de her şeyi geride bırakıp yeni bir şehre doğru yol alırsın. Son kez döner bakar mısın arkana belli olmaz. Bazı şeylerin geride bırakılması gerektiğini bilirsin çünkü. Geriye dönüp bakmak bazen istemeden de olsa orada kalmaya sebep olabilir.